Άλλη μια μέρα...

Τι ώρα έχει πάει ;  ...Ακόμα μια μέρα στο γραφείο ανούσια ... Ιντριγκες και πολιτικές που ποτέ μου δεν τις κατάλαβα και ας δουλεύω 20 σχεδόν χρόνια . Μια μικρή κοινωνία που έχει κλέφτες , μαστροπούς , πόρνες και αίματα ..
Μήπως το λάθος είναι στο μυαλό μου ; Μήπως μόνο εγώ βλέπω την δουλειά σαν δημουργία , λύτρωση , χαρά ;
Σαν σπιτάκι από σπίρτα που το κατασκευάζει κάποιος αργά και επίπονα αλλά η τελική μορφή του σου δίνει την ικανοποίηση της δημιουργίας ;


Ας είναι λάθος , δεν μπορώ να μπώ πια στον κόσμο των γιάπηδων ..
Αλτρουισμός και ξερό ψωμί ( στην κυριολεξία )..



Σημείωση : Λιτσάκι , σε ευχαριστώ για την είσοδο αυτής της σελίδας στο blog σου ..

Παραμιλητό...

Πολύ χιόνι .. πολύ παγωνιά ...



Λιώνει το χιόνι που έχει μείνει στις άκρες του δρόμου ..
Ηλιε , λάμψε στην πεδιάδα της καρδιάς μου .. λιώσε το χιόνι που την σκεπάζει..
Φως , ήχος , οσμές ..
Μίσος , αγάπη , εγωισμός , ανησυχία ..


Αγάπη ....

Και μετά δεν μιλάμε πολύ .. γιατί το όνειρο ζει στην σιωπή ..
με το βλέμμα στους περαστικούς ..
Να ' χα χίλιες σιωπές να ακούς ..

 

Κόκκινο σπόρ αμάξι ...

Καμιά φορά αναρωτιέμαι .. Ναι , έχω κάνει λάθη αλλά ως πότε θα τα πληρώνω ;
Λάθη όπως το ότι σε εμπιστεύτητα σε μια πολύ τρυφερή ηλικία ( 19 ετών) , έζησα μαζί σου , προσπάθησα να δημιουργήσω και να κρατήσω μια οικογένεια , ενα παιδί που με φώναζε μαμά ,να βοηθήσω εσένα που λές και με κρατούσες από την μπλούζα για να μην ξεφύγω από την δική σου νοητή γραμμή και σε ξεπεράσω ..

Εχουν περάσει σχεδόν 2 χρόνια (παρά πέντε μήνες) και δεν μπορώ να ξεμπερδέψω από τα κακώς κείμενα μια ζωής 15 χρόνων που έζησα μαζί σου ..
Ισως σου κάνει εντύπωση που μπορώ να στέκομαι όρθια χωρίς εσένα , που αντιμετωπίζω την ζωή με αισιοδοξία ..

Εγώ τα λάθη μου τα ξέρω αλλά και ξέρω πως να πάω παρακάτω .. Αλλωστε τα τελευταία χρόνια που ζήσαμε μαζί ήσουν παρών-απών.
Ει κούκλε .. Εχω μάθει να ζω από πολύ καιρό τώρα μόνη μου , πληρώνοντας , ξεχρεώνοντας και αγαπώντας το παιδί μου ..

Μόνο που φοβάμαι ότι εσύ έχασες το δεκανίκι σου .. Τον άνθρωπο που ξεσπούσες και ήξερες ότι θα ήταν έτσι και αλλιώς εκεί .. Ισως γι’ αυτό τώρα ενεργείς με μίσος και ζήλια προσπαθώντας να υπονομεύσεις κάθε άνοιγμα των φτερών μου , κρατώντας τον άνεμο να μην φυσά .. Αδύνατον όμως ..


Αναρωτιέμαι αν βλέπεις την δυστυχία σου .. Αν μπορείς να διακρίνεις στα μάτια του παιδιού μας το λάθος σου ..
Αν βλέπουν ακόμα καλά τα γαλάζια αυτά μάτια .... σε λυπάμαι ...

Οτι και αν κάνεις , την έχω περάσει την νοητή σου γραμμή , αυτή που χάραζες κάθε φορά που δεν με άφηνες να ζήσω , κάθε φορά που με χτυπούσες για να διακόψεις τα όνειρά μου , κάθε φορά που εξαντλούσες όλη σου την δύναμη για να κοροιδέψεις και να με υποβιβάσεις ..

Ζω τώρα και ότι και αν κάνεις τώρα είναι σαν το σταμάτημα στα διόδια της Αττικής Οδού ενός καινούργιου σπόρ κόκκινου αυτοκινήτου που τρέχει για το Βενιζέλος ..Η μηχανή είναι καινούργια .. τίποτα δεν την σταματά ...




Κοίτα ... δεν βλέπεις πιά ;

Καλημέρα σε όλους... 

Αυτό το image έχει για τίτλο το πραγματικό μου όνομα ...
Αλλά ..
Ούτε στα όνειρα μου τέτοια πλούσια μαλλιά !!!



Καλό τριήμερο !!! 

Καλή και ονειρεμένη η νέα χρονιά ....

Καλημέρα σας και εύχομαι σε όλους μια καλή και δημιουργική νέα χρονιά ...
Ο παλιός ο χρόνος πάει και ο νέος κρυφοκοιτάζει πίσω από τις ελπίδες μας για μια νέα αρχή , πολύ καλύτερη από ότι έχουμε ζήσει μέχρι σήμερα ..

Κάπως έτσι με βρήκε και μένα η αλλαγή του χρόνου με φιλική παρέα και αγάπη .. Ευχές , δώρα , κρασί και χαμόγελα μπροστά στα πυροτεχνήματα που έσχιζαν τον ουρανό της Αθήνας ..
Ελπίζω ότι η λάμψη που έβλεπα στα μάτια σου εκείνο το βράδυ δεν θα σβύσει όπως τα πολύχρωμα φωτάκια που άναβαν και έσβηναν στον ουρανό ..Ελπίζω ο τρόπος που μου κρατούσες το χέρι σε κείνο το φωτεινό μπαλκόνι να είναι ο ίδιος για αρκετό καιρό ..
Θύμισες και κακές αναμνήσεις με εμποδίζουν πολλές φορές να λειτουργήσω όπως θα ' πρεπε μαζί σου αλλά το παλεύω .. Και με βοηθάς ...


Τελικά είμαι τυχερή που βρέθηκες στο δρόμο μου ..



Καλή χρονιά σε όλους σας ....