Χαμένοι Παράδεισοι ...

Μεσημεριανό τηλέφωνο απο την μικρή :..

" Μαμά πέθανε ο Κούρκουλος "...

Κάτι έσπασε μέσα μου .. Το πρότυπο του άντρα όταν ήμουν μικρούλα..
Η αίσθηση ότι δεν είμαστε για πάντα ...Κάτι που με έπνιξε , ακαθόριστο..


Μου άρεσε πολύ..

Το χρονικό ενός χωρισμού...
Μέρος 10ο και τελευταίο



... Οσα ήταν και τα χρόνια που έμεινα μαζί σου παντρεμένη ...
Μια ζωή που ίσως από την αρχή έδειχνε το άσχημο προσωπό της , αλλά εγώ , λόγω ίσως του νεαρού της ηλικίας μου , της απειρίας μου και διάφορων άλλων , να προσπαθούσα με επαγγελματικο μακιγιάζ να αλλάξω τα κακοφτιαγμένα χαρακτηριστικά της .. Μάταια όμως ...

Θεωρώ ότι δεν είναι ποτέ αργά να ξαναφτιάξεις την ζωή σου από την αρχή , όσο χρονών και αν είσαι .. Η ζωή είναι γλυκειά και τίποτα δεν σταματά τον ανθρώπινο νού να παλεύει κόντρα στις χαρές αλλά και στις λύπες που του προσφέρει....


Σταματάω εδώ την αφήγηση της προσωπικής μου ιστορίας , άσχετα αν τα γεγονότα συνεχίζουν να τρέχουν , και πιστέψε με , δεν έχουν αλλάξει σε ύφος πολύ από την μέχρι τώρα συμπεριφορά του πρώην .

Αλλά τώρα εγώ είμαι πιο δυνατή , στέκομαι στα πόδια μου και έχουν γίνει σπάνιες οι άσχημες σκέψεις των δύσκολων στιγμών που πέρασα .. Εχω ανθρώπους δίπλα μου που με αγαπάνε και μου δίνουν περισσότερα από όσα μου παίρνουν .. Που με σέβονται και με εκτιμούν για αυτό που είμαι , κάτι που το είχα ξεχάσει στην 10χρονη ψυχολογική κυρίως πίεση που έζησα ..

Το ότι προσπάθησα να μεταφέρω αυτά τα βιώματά μου σε αυτό εδώ το blog , με έκανε πιο δυνατή .. Λύγισα για λίγο , χάθηκα στις άσχημες αναμνήσεις , αλλά όχι , συνέχισα και έφτασα στο τέλος ..

Ευχαριστώ όλους όσους με διαβάσατε και μου εκφράσατε την αγάπη σας και την βοήθειά σας ..

Θα ήθελα να σας τραγουδήσω τους παρακάτω στίχους , έτσι γιατί νιώθω καλά , αλλά δεν ξέρω πως και αν γίνεται αυτό ...μεγαλοκοπέλα ασχολήθηκα με την τεχνολογία..
Και μην τρομάζετε ... έχω καλή φωνή ..τουλάχιστον έτσι μου λένε ..


«Ο Αλεξανδρινός, ο καθαρός ο ουρανός
στον έρωτα είναι σαν διαμάντι ανθεκτικό
κι όπως καθρεφτίζεται στη θάλασσα ζεστός
λες για σαλάμ, να κι ένας άξιος μισθός

Για-σαλάμ θα πει όσα χώρεσα
που τον δαίμονά μου συγχώρεσα
για όλα του τα πάθη τα άγρια
για-σαλάμ θα πει Αλεξάνδρεια»











*Γιάννη , σε ευχαριστώ που είσαι στην ζωή μου ...

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΧΩΡΙΣΜΟΥ..
Μέρος 9ο



Η κυρία του κυρίου , η 2χρονη σχέση του πρώην άντρα μου ,που συνέχιζε να είναι μαζί της και μετά το χωρισμό μας , ξαφνικά εμφανιζόταν πάλι μπροστά μας , με πιο άγριο τρόπο αυτή την φορά ..
Εμφανίστηκε στα μέσα περίπου της σχολικής χρονιάς , σαν γυμνάστρια , στο δημοτικό της κόρης μου..

Πως μπορούσα να πείσω ένα κοριτσάκι 11 χρονών , ότι αυτή η γυναίκα ,που η ίδια θεωρούσε ότι "πήρε" τον μπαμπά της , να ξαναπάει στο σχολείο όπου αυτή θα έπαιζε το ρόλο της παιδαγωγού ;

Προσπάθησα μέσα από κοινωνικές υπηρεσίες να δώσω λύση , μήπως και την αναγκάσω να πάρει κάποια μετάθεση , σκέφτηκα να αλλάξω σχολείο στο παιδί αλλά ήταν πιο δύσκολο για κείνην αυτό, μίλησα στον δάσκαλό της εμπιστευτικά , έκανα ότι μπορούσα ..
Το παιδί δεν ήθελε να πάει σχολείο , ήταν επιφυλακτικό με όλους συχνά μελαγχολικό ..

Προσπάθησα να μιλήσω μαζί του .. Μου είπε ότι δεν ήξερε τίποτα για αυτή την μετάθεση . Ισως ήταν η πρώτη φορά που μου έλεγε την αλήθεια . Η κυρία προφανώς , προσπάθησε με την κίνηση αυτή να προσεγγίσει περισσότερο το παιδί , ώστε να μην είναι εμπόδιο στην μελλοντική επίσημη σχέση τους ..
Τον απείλησα , έκλαψα να κάνει κάτι .. τίποτα ..
Ενα τηλέφωνο μόνο από την κυρία του κυρίου , που προσπαθώντας να ηρεμήσει τον πρώην μου , με πήρε τηλέφωνο (!!!) για να μου ζητήσει συγγνώμη (!) και να με ρωτήσει πως θέλω να συμπεριφέρεται στο παιδί μου μιάς και δεν μπορούσε να πάρει μετάθεση εκείνη την στιγμή !


" Πως εδωσες το δικαίωμα να χρησιμοποιούν την καρδούλα του παιδιού σου ;"

Με ατελείωτες συζητήσεις μαζί της , ψυχολογική στήριξη που εξαντλούσε την δική μου οντότητα και συμβουλές που πήρα από ψυχολόγο το παιδί άρχισε ξανά να πατάει στα πόδια του και να γλυτώσει εντελώς από αυτόν τον εφιάλτη το Σεπτέβριο του 2006 , στο νέο της γυμνάσιο...


Το "ζευγάρι" χώρισε μετά από 4 χρόνια σχέσης , αλλά η μικρή είχε αρχίσει να απομακρύνεται από τον πατέρα της ..
Και γι' αυτό προσπαθώ πολύ , αν και πολλές φορές μου φτάνει μέχρι την άκρη των χειλιών μου η κραυγή " μην τον πιστεύεις , είναι επιπόλαιος και κακόβουλος.." , αλλά αγωνίζομαι να πάρω βαθιά ανάσα , να σωπάσω και να βρώ παρηγοριά στα χεράκια της που με αγκαλιάζουν τρυφερά ..


" Φρόντισε να ωριμάσεις πια γιατί η κόρη σου σε λίγα χρόνια θα μπορεί να σε συμβουλεύει"










Θα ήθελα να διευκρίνησω , πως ότι καταθέτω εδώ είναι όλη η αλήθεια , ίσως και κάτι λιγότερο από την πλήρη ΣΚΛΗΡΗ πραγματικότητα .. όσο απίστευτο και αν φαίνεται σε κάποιους ..

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΧΩΡΙΣΜΟΥ ..
Μέρος 8ο


Σε δύο μήνες περίπου η απόφαση του δικαστηρίου είχε βγεί..
Επρεπε εγώ και το ανήλικο παιδί μου να εγκαταλείψουμε το σπίτι του πρώην άνδρα μου (συζυγική εστία στα δικηγορίστικα) μέσα σε 10 ημέρες , μην έχοντας ακριβώς που να πάμε , αφού δεν είχα εγώ στο όνομα μου δικό μου σπίτι, δινοντάς μου βέβαια την επιμέλεια της μικρής..

"Απαράδεκτη" χαρακτήρισε την απόφαση αυτή η νέα δικηγόρος που αποφάσισα να απευθυνθώ μετά την τελευταία δίκη που ο τότε δικηγόρος μου κατάντησε κωμωδία . Εμαθα βέβαια , ότι μετά από μερικούς μήνες διορίστηκε στο Δημόσιο ..


Ηταν Σάββατο , 15 Μαϊου 2004... Ένα τεράστιο φορτηγό γέμιζε με τις ελπίδες και τα όνειρα που έσβησαν ξαφνικά .. Καθώς το ακολουθούσα , για να φτάσουμε στο σπίτι της μητέρας μου που θα μας φιλοξενούσε προσωρινά , άφησα το γοερό κλάμα μου να τρέχει και να ξεχυθεί μέχρι που τα μάτια μου δεν διέκρινα ούτε δρόμο , ούτε κόσμο , ούτε τα χρώματα από τους σηματοδότες ..Μόνο μίσος έσφιγγε την καρδιά μου και η αδικία που με χτυπούσε αλύπητα ..
Ακόμα και σήμερα αποφεύγω να περνώ από τον δρόμο που ήταν το σπίτι του πρώην άνδρα μου ..Εζησα εκεί 10 χρόνια αλλά και πέθανα πολλές φορές στα σκαλιά του ..



Κούτες , δέματα , ρούχα .. σπαρμένα σε όλα τα δωμάτια , έπιπλα που στριμώχνονταν παντού .. Ολη η ασφυξία της καρδιάς μου ήταν εκεί μπροστά μου , χωμένη στα δεκάδες δέματα που είχαν κατακλύσει το πατρικό μου σπίτι ..


Θα νόμιζε κανείς ότι κάπου εδώ τελειώνει μια πικρή και άδικη ιστορία ..
Δυστυχώς όμως ..

Τι κι αν μετά από λίγο καιρό μπόρεσα να μετακομίζω σε ένα νέο σπίτι μόνη με το παιδί μου και προσπαθούσαμε να αρχίσουμε την ζωή μας από την αρχή παίρνοντος κουράγιο από την ηρεμη ζωή μας χωρίς καυγάδες και ξυλοδαρμούς ..
Τι κι αν είμασταν ευτυχισμένες , έτσι απλά , γιατί είχαμε η μιά την άλλη ..

Η κυρία του κυρίου ξαναχτυπούσε και αυτή τη φορά το χτύπημα ήταν πολύ δυνατό ..

Εδώ είμαστε πάλι ..

2007 ευχές για υγεία και ευτυχία σε όλους σας ...




TO ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΧΩΡΙΣΜΟΥ
Μέρος 7ο..



Ηταν αρχές του 2004 .. Σαν τώρα , τέτοιες μέρες . Ενιωσα να γκρεμίζομαι από το πιο ψηλό βουνό του κόσμου .. Δεν μπορει να είναι αλήθεια αυτά που έμαθα ..


Λοιπον , η έρευνα της Αλέκας (η ιδ.αστυνομικός που με βοήθησε, σε ευχαριστώ για όλα ) έφερε στο φώς την 2χρονη σχέση του πρώην άντρα μου με την κυρία του κυρίου.
Χιλιάδες ψέμματα , συναντήσεις κρυφές και φανερές , η οικογένεια του να κάνει "πλάτες" , να συνηγορεί στην δυστυχία του μοναδικού εγγονιού της ..

Στημένες οι διακοπές για να μπορεί το ζευγός να βλέπεται , δικαιολογημένα τα νεύρα του κυρίου τελειώντας οι διακοπές αφού δεν θα έβλεπε για μια βδομάδα την " αγάπη του"... Αηδία ..
Στο πλάνο μπήκαν και οι συχνές επισκέψεις στα κοντινά καζίνο , μια αγάπη για τον τζόγο που δεν την άφηνε να φανεί , αλλά δεν μπορούσε να την κρύψει η κατάστασή μας .
Τα λεφτά του ποτέ δεν έφταναν με αποτέλεσμα τον τελευταίο καιρό , να συντηρώ μόνη μου το σπίτι ..

Μάζεψα τα κομμάτια μου και προσπάθησα να κάνω μια συζήτηση μαζί του .. Του έδειξα φωτογραφίες του με την κυρία , του εξήγησα ότι τα ξέρω όλα και προσπάθησα να βρώ μια λύση .. Να δώ στα μάτια του μια σπίθα αγάπης , κάτι που να με κρατήσει κοντά του ..

Τίποτα , τα γαλάζια μάτια του με κοίταζαν παγερά .. " Μια φίλη μου είναι .. πήγαμε για καφέ .. μια γνωριμία .."

Αυτό που με πληγώνει μέχρι σήμερα , είναι ότι θεώρησε την διακριτικότητα μου , ηλιθιότητα..Δεν μπήκε στον κόπο καν να μιλήσει μαζί μου , προσπαθησε να σκεπάζει τα σκατά με το χαλί , σαν να ήμουν ηλίθια και δεν βλέπω ούτε μυρίζω ..

Δεν το προσπάθησα άλλο. Την άλλη μέρα απευθύνθηκα σε δικηγόρο , έκανα αγωγή διαζυγίου και ζήτησα την επιμέλεια της κόρης μου .
Εκπληξη... όταν το πληροφορήθηκε έκανε και αυτός αγωγή να πάρει εκείνος την επιμέλεια της ..

Για κάτι έφταιγα φαίνεται και έπρεπε να πληρώσω ..


Οι δύο αγωγές ήταν πολύ κοντά χρονικά . Η μία στις 15 και η άλλη στις 20 του μήνα ας πούμε .
Οταν η πρόεδρος του ζήτησε να δικάσει πάραλληλα , εκείνος και ο δικηγόρος του αρνήθηκαν ..
Ηξερε πως ήταν αδύνατον να πάρει την επιμέλεια γιατί η κατάσταση μου τόσο η διανοητική οσο και η οικονομική δεν άφηναν κανένα περιθώριο , και όμως συνέχιζε να με ταπεινώνει..

Οι δίκες έγιναν παράλληλα, μαζί , τελικά ..
Τα ψέμματα που ακούστηκαν εκείνη την ημέρα ήταν απερίγραπτα .. Χτυπούσα είπε το παιδί , γυρίζω αργά την νύχτα στο σπίτι , το αφήνω νηστικό , ασχολούμαι με την αστρολογία και άλλα πολλά που αυτός και η αδερφή του υποστήριζαν με πάθος ..

Οταν κάποια στιγμή η πρόεδρος ρώτησε την αδερφή του :

" .. Μήπως υπάρχει περίπτωση το ζευγάρι να τα ξαναβρει .."


" Αυτό αποκλείεται " απάντησε κυνικά εκείνη ..

Είχε βρει η ετυμηγορία του δικαστηρίου αλλά εγώ δεν το είχα καταλάβει εκείνη την στιγμή .. Η αδερφή που ήταν και νονά του παιδιού μου δούλευε σε μεγάλοδικηγόρο-βουλευτή και φρόντισε να εξαγοράσει την απόφαση ( πολλά μέλη από το παραδικαστικό κύκλωμα που έγινε αργότερα πρώτο θέμα στις ειδήσεις , ήταν παρόντα στην δίκη αυτή , συνήγοροι , δικαστές κ.α.)

Η ανταριασμένη θάλασσα πάντα προκαλεί φόβος και δέος .. Δεν έχει σημασία πόσο μεγάλα είναι τα κύματα .. Η ουσία είναι ότι πρέπει να παλέψεις για να βρείς στην στεριά ...