Το παράπονο..

Μου άρεσε πολύ ... Ποιός μπορούσε να φανταστεί ότι μια "βρώμικη" ζωή κρύβονταν στο χαμηλομένο βλέμμα.. Στη ματιά που ζητούσε συγγνώμη .. Ματιά που απέφευγε να σε κοιτάξει σαν κορίτσι που ντροπιάζεται μπροστά στον πρώτο της έρωτα...

Παράπονο οι λέξεις ...Ανατριχίλα και σιωπή..

Μακάρι να βρεί η ψυχή σου τον παράδεισο που έψαχνε..

Μόνο ένα τραγούδι θα μπορούσε να δώσει την απόλυτη σημασία των λέξεων..

Ενα τραγούδι σαν αυτό πιο κάτω ..

Νίκο, γειά σου...